Reynmen: Beni Garsonken Holding Sahibi Dövdü!

Reynmen geçmişte garson olarak çalıştığını ancak haksızlığa direndiği için dayak yediğini açıkladı.

size bir hikaye anlatacağım dostlarrr. başakşehir’de bi gün bi kafe açıldı kocaman, eleman arıyorlar garson olarak gittim işe alındım derken daha eleman arayışları sürüyor bende arkadaş,kuzen topladım hepsini, kafe yeni olduğu için her gelenimizide aldılar sağolsunlar. 20-25 kişi varız ama. iyi de çalışıyoruz biz taşıyoruz koskoca kafeyi. abi ramazan ayındayız her gün en az 400-500 kişi rezervasyon var. orucu acacak zaman bulamıyoruz baslangıcları veriyoruz pesine arkaya gidip ara sıcakları getiriyoruz falan. en son fırsattan istifade bir arkadaşımız, çok severim kendisini halada görüşüyoruz, çocuklara verdiğimiz mini burgerlerden bitanesiyle orucunu acmak icin bi ısırık aldı bi yudum su derken müdür geldi bir azarladı nasıl çemkiriyo ama ulan bir zoruma gitti ne bağırıyosun lan dedim kaç tane adamız bırak orucu açsın çocuk ne bağırıyosun derken bi itiş kakış cocuklara dedim çıkın herkes çıksın kafe çok büyük ortasında meydan var hepsini topladım meydana önlükleri çıkarttık dedim çalışmıyoruz ama o sırada içerde yemek bekliyor müşteriler. müdür geldi yapma etme beni bitirirsin yalvarıyo ama hiç umrumda değil çünkü bir değil iki değil yani. sonra kafe bir holdinge ait akdeniz holding sahibi geldi hiç unutmam adınıda necmettin, beni mutfağın arkasına aldı eşkiya mısın lan sen diye beni bi güzel dövdü. sonra çıktım ordan işe aldırdığım 20-25 arkadaşım, kuzenlerim dahil çalışmaya devam ettiler sadece o orucunu açarken azarlanan arkadaşım ve ben ayrıldık. YAANİİİİ arkadaşlar, konuşasım var çok, anlatasım var. yapılan tüm haksızlıklar karşısında toplanasım var meydanlara önlükleri çıkarıp atasım var ama sahibi gelip beni tokatlar, sonra arkadaşlarım işine gücüne bakmaya devam eder diyede çekiniyorum.

şunuda eklemek istiyorum, sonra orası vakti doldu, kapandı. ne oradaki arkadaşlarıma tavır aldım bana eşlik etmedikleri için, ne de kuzenlerime. kimsenin kendi içinde verdiği mücadeleyi bilemem. bitanemiz hasta annesine yardımcı olmak için çalışıyodu, bitanemiz okul harçlığını çıkarmak için. benimle gelmelerini beklemek bencillik olurdu. o yüzden şimdi de yazarken, anlatırken kimseyi bişey yapmaya zorlamıyor, bir taraf olmaya ikna etmeye çalışmıyorum. bu yüzden başkalarının doğrularını değil gerçekten inandığım doğruları konuşuyorum. çünkü eğer bigün bi bedel ödeyeceksem bu benim yüzümden olmalı, başkasının değil.